Не зязюля куе ля ракі –
тчэ дзяўчына сабе ручнікі.
Ранным раньнем ўсё стук, тук, тук, стук,
а чаўночак сьлігаецца з рук,
Пралятай, чаўночак, пралятай,
ўзорам бель ручнікоў патыкай,
Як на поля зялёных краснох
тчэ сам травень пахучай вясной.
Припев:
Пралятай, чаўночак, пралятай,
Струны нітак льняных закранай,
На іх родную песьню звані,
Будзі ў сэрцы дзявочым агні.
Хай з-пад зграбнай дзявочай рукі
Цьвітуць макі, чабор, васількі.
Хай красуюць, як з году у год
на шаўковістых Нёмна лугох
Пралятай, чаўночак. пралягай,
Хлопча дзеўкі сваёй ня пытай,
Каму з песьняй ручнік яна тчэ,
Бо стралою з-за кроснаў ўцячэ.
Припев:
Пралятай, чаўночак, пралятай,
Струны нітак льняных закранай,
На іх родную песьню звані,
Будзі ў сэрцы дзявочым агні.
Пралятай, чаўночак, пралятай,
Калі свахі сьпякуць каравай,
Тады зорка навокал глядзі-
Убачыш зорны рўчнік не адзін.
Припев:
Пралятай, чаўночак, пралятай,
Струны нітак льняных закранай,
На іх родную песьню звані,
Будзі ў сэрцы дзявочым агні |