|
|
| Песняры - Игорь Лученок |
Мой родный край |
|
Мой родны кут, як ты мне мiлы!..
Забыць цябе ня маю сiлы!
Не раз, утомлены дарогай,
Жыццём вясны мае убогай,
К табе я ў думках залятаю
I там душою спачываю...
I там душою спачываю...
Вось як цяпер, перада мною
Ўстае куточак той прыгожа,
Крынiчкi вузенькае ложа
I елка ў пары з хваiною,
Абняўшысь цесна над вадою,
Як маладыя ў час кахання,
Ў апошнi вечар раставання.
Люблю цябе, мой бераг родны,
Дзе льецца Нёман срэбраводны,
Дубы дзе дружнай чарадою
Стаяць, як пешы, над вадою.
Мой родны кут, як ты мне мiлы!..
Забыць цябе ня маю сiлы!
Забыць цябе ня маю сiлы! |
Вероника |
|
Iзноў пабачыў я сялiбы,
Дзе леты першыя прайшлi.
Там сцэны мохам параслi,
Вясёлкай адлiвалi шыбы.
Усё ў пылу, i стала мне
Так сумна-сумна ў цышыне...
Я ў сад пайшоу - там глуха, дзiка,
Усё травою парасло...
Няма таго, што раньш было...
Няма таго, што раньш было,
I толькi надпiс "Веранiка"...
I толькi надпiс "Веранiка" на лiпы ў рэзаны ў кары.
Казаў вачам аб тэй пары: -
Расцi ўзмацовывайся, дрэва,
Як манумент жывый ўставай
I к небу надпiс падымай,
I к небу надпiс "Веранiка"...
Чым боле сходзiць дзён, начэй,
Тым iмя мiлае вышэй...
Няма таго, што раньш было...
Няма таго, што раньш было,
I толькi надпiс "Веранiка"
Чым боле сходзiць дзён, начэй,
Тым iмя мiлае вышэй. |
| Добрый вечер, девчиночка |
|
- Добры вечар, дзяўчыначка, куды йдзеш?
Скажаш ты мне праўдачку, дзе жывеш?
- Добры вечар, дзяўчыначка, куды йдзеш?
Скажаш ты мне праўдачку, дзе жывеш?
- Я жыву ля рэчанькi, ля вады,
Збудаваўшы хатачку зь лебяды.
- Я жыву ля рэчанькi, ля вады,
Збудаваўшы хатачку зь лебяды.
Я пастаўлю конiка ля варот,
А сам да дзяўчыначкi на парог.
- Адчынi, дзяўчыначка, адчынi,
Сама сабе крыўданькi не чынi.
- Я ж табе ня буду дзьверы адчыняць,
Бо ты будзеш цэлу ночку начаваць.
- Я ж табе ня буду дзьверы адчыняць,
Бо ты будзеш цэлу ночку начаваць.
- Ой ня буду, дзеванька, ня буду,
Як узыйдзе месячык - паеду.
- Ой ня буду, дзеванька, ня буду,
Як узыйдзе месячык - паеду.
Як узышаў месячык i зара:
- Бывай-бывай, дзеванька здарава.
Я пастаўлю конiка на таку:
-Чакай-чакай, дзеванька да року.
- Хiба ж у мяне розуму замала
Каб я цябе да року чакала?
- Хiба ж у мяне розуму замала
Каб я цябе да року чакала?
- Добры вечар, дзяўчыначка, куды йдзеш?
Скажаш ты мне праўдачку, дзе жывеш? |
|